chomiki,szczurki i inne gryzonie: chomiki szczurki i inne gryzonie

Witam na moim blogu "szczurki, chomiki i inne gryzonie" ten blog jak sami widzicie jest całkowicie poświęcony gryzoniom i wiele się dowiecie o hodowli tych małych stworzonek.

Gdy zdecydujemy się na jakiegokolwiek zwierzaka musimy mieć pewność czy mamy dobre warunki do tego w tym przypadku min. ważną rzeczą jest klatka ważne by było żeby była jak największa.

A oto przykłady klatek dla naszych pupili

Przykładowe klatki dla chomika i myszki :

Przykładowe klatki dla świnki morskiej

Przykładowe klatki dla królika

Przykładowe klatki dla szczura

O klatkach to chyba wszystko więc przejdźmy do pojemników na jedzenie i picie :]

Miski na jedzenie

Poidełko

A teraz zabawki

A teraz przejdziemy do trocin :]

Tu macie przykład ziaren w zoologu możecie kupić bo dla każdego gryzonia inne bo nie kupisz królikowi jedzenia dla chomików ;]

No dobra skończyliśmy z tym co każdy gryzoń powinien mieć więc teraz trzeba znać higienę

Więc klatkę należy myć raz na tydzień najrzadziej a najlepiej 2 razy w tygodniu. Zwierzak zawsze musi mieć dostęp do świeżej wody najlepiej żeby była zmieniana codziennie. Powinno się dawać zwierzakowi raz na tydzień jakiegoś owocu lub warzywa np. jabłko,banan,marchewka, ziemniak [ugotowany],gruszka,winogrono, truskawki, maliny itp. i należy sprawdzać na następny dzień czy nie zgniło.

Chomika nie wolno kąpać!

Gdy już wiemy jak dbać o czystość i co powinien mieć zwierzak to możemy udać się do zoologa lub jakieś hodowli po naszego pupila.

Jak rozpoznać że zwierzak jest chory?

To nie jest trudny sposób rozpoznajemy w taki sposób że zwierzakowi nie lśni futerko, ma zamknięte oczy [chyba że przed chwilą spał], gdy jest osowiały i ma zaropiałe oczy.

Oswajanie gryzonia

Po przyniesieniu gryzonia do domu i umieszczeniu w nowym dla niego miejscu, powinniśmy dać mu czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji i polubienie swojego nowego mieszkanka. Dlatego przez pierwsze dwa dni powinniśmy zapewnić chomikowi spokój ograniczając nasze prace przy nim tylko do kamienia i sprzątania toalety. Jednak najlepiej wykonywać te czynności, gdy zwierzak będzie w swoim domku.

Zwierzaki, zwłaszcza młode, boją się człowieka i uciekają przed nim, jednak ich oswojenie nie jest trudne i wymaga tylko odrobiny cierpliwości. Najłatwiej oswaja się chomik syryjski i dlatego też jest to gatunek, który przeważa w hodowlach amatorskich. Jednak im młodsze zwierzątko tym łatwiej je oswoić.

Gryzonie mają słaby wzrok, a polegają głównie na węchu i słuchu. I właśnie na tych dwóch zmysłach musimy oprzeć proces oswajania.

Po 2 - 3 dniach od przyniesienia zwierzaka do domu możemy zacząć proces oswajania. Najczęściej stosowaną metodą oswajania jest oswajanie za pomocą łakoci. Polega ona na zdobywaniu względów zwirzaka przez podawanie mu smakołyków prosto z ręki. Przemawiamy przy tym do niego niezbyt głośno i spokojnie. W żadnym wypadku nie można krzyczeć. Także ruchy wykonywane bezpośrednio w pobliżu zwierzątka powinny być spokojne, płynne i opanowane tak, aby zwierzątko nie czuło w naszej obecności zagrożenia. Nie chwytajmy jednak gryzonia, gdy po raz pierwszy się do nas zbliży. Może to spowodować, iż on cofnie się i nie będzie chciał znów podejść. Na pewno w po pewnym czasie on zechce wyciągnąć smakołyk z naszej ręki by móc go zjeść w spokojnym i bezpiecznym miejscu. Po kilku takich ćwiczeniach zwierzak przestanie uciekać na nasz widok, a po pewnym czasie będzie wyczekiwał byśmy mu coś dali.

Kolejny krok to głaskanie pupila w klatce. Niestety w wielu klatkach drzwiczki znajdują się na górze. Jeżeli wkładamy przez nie rękę chomikowi kojarzy się to z atakiem np. drapieżnego ptaka. Jego zaufanie trzeba zdobywać powoli. Po pewnym czasie pozwoli się dotykać bez podawania mu za każdym razem łakoci. Zwierzak zacznie nas obserwować i będzie wychodził nam naprzeciw gdy podejdziemy do klatki.

Dopiero wtedy możemy zacząć próbować go podnosić. Trzeba robić to umiejętnie. Nie powinno chwytać chomika za kark, gdyż jest to dla niego nieprzyjemne. Dodatkowo może on zniweczyć całą naszą dotychczasową pracę. Zwierzaka należy podnosić delikatnie ujmując go po środku tułowia, posadzić na jednej dłoni, zaś drugą przykryć zwierzątko niczym daszkiem. Chomiki syryjskie,świnki i szczury i inne duże gryzonie spokojnie można trzymać w jednej ręce, inne, bardziej ruchliwe gatunki bezpieczniej trzymać "pod daszkiem".

Zwierzaka uznajemy za w pełni oswojonego dopiero, kiedy bez oznak lęku wspina się na nas i bada wszystko noskiem. Dopiero wtedy możemy wypuszczać gryzonia na spacery poza klatkę.

Podczas oswajania pamiętajmy że gryzonie to zwierzątka którym łatwo zrobić krzywdę więc przy każdej próbie brania go na ręce należy zachować ostrożność.

Nigdy nie łapiemy chomika za skórę na grzbiecie ani królików za uszy!!!

Najczęstsze przyczyny chorób u gryzoni:

Przeciąg

Szybka zmiana temperatur

Zepsute lub jednostajne jedzenie

Brak możliwości do ścierania zębów i pazurków

Inne zwierzęta

Budzenie podczas snu

Za niska lub za wysoka wilgotność powietrza

Mokra wyściółka

Brak higieny w klatce

Za wysoka lub za niska temperatura

Zachowania gryzoni które mogą wskazywać chorobę:

Kuśtykanie, ciągnięcie jednej nogi za sobą

Unikanie światła

Stałe drapanie, zaczerwienienie skóry

Apatyczne zachowanie

Łyse pola w sierści

Chudnięcie

Biegunka

Kichanie, Charczenie

Ciężki oddech, odgłosy gwizdania lub jakby "pukania" przy oddychaniu

Brak apetytu

A teraz przejdźmy do samych zwierzaków czyli ich wyglądu ;]

Chomiki

Chomik syryjski

Jest to najpopularniejszy gatunek chomika. Jego ojczyzną jest Azja Mniejsza, gdzie zamieszkuje tereny pustynne i półpustynne. Może być pupilkiem zarówno małych dzieci, jak i dorosłych. Trzeba jednak uważać by dziecko nie ściskało zwierzątka zbyt mocno, gdyż wtedy ze strachu lub z bólu może ugryźć. Jest zwierzątkiem bardzo sympatycznym i komunikatywnym, łatwo się oswaja, nie ukrywa się przed ludźmi i rozpoznaje swojego opiekuna.

Jego średnia długość wynosi około 15 - 20cm, przy czym samice są większe od samców. Przeciętnie żyją one od 2 do 2,5 roku. Zdarza się jednak, iż przy dobrej opiece dożywają 3 - 4 lat. Występuje kilka odmian barwnych tego chomika, ale najpopularniejsze to barwa beżowa, kremowa, brązowa i złocista.

Chomik dżungarski

Należy do grupy chomików karłowatych. W przeciwieństwie do chomików syryjskich są towarzyskie. Można je trzymać w grupach rodzinnych, ale między samcami może dojść do starcia o terytorium. Można też spróbować je połączyć ze sobą od najmłodszych lat. Chomiki jak są razem nie mogą zostać rozłączone, bo inaczej stracą swój znak rozpoznawalny, czyli zapach. Długość ciała chomika wynosi 9 cm, ciężar chomika dżungarskiego waha się między 30, a 40 g. Grzbiet jest jasnopopielaty z ciemniejszą pręgą na szczycie, uszy i pyszczek podkreślone ciemną obwódką, spód jaśniejszy od grzbietu. Samica rodzi od 3 do 7 razy w roku. Ciąża trawa 21 dni i po tym okresie samica rodzi od 4 do 7 młodych chomików. Chomiki dżungarskie żyją w niewoli 2 – 3 lat.

Chomik roborowskiego

Chomik Roborowskiego (Phodopus roborovskii) jest najmniejszym przedstawicielem chomików karłowatych i wszystkich znanych ras chomików. Ma zaledwie 5 cm długości, jest więc wielkości 2-tygodniowego chomika syryjskiego. Jego futerko ma barwę piaskową, z lekko czerwonawym odcieniem w lecie i szarym w zimie. Brzuch, łapki i pyszczek są białe. Nie ma pręgi na grzbiecie ani bocznych plam. Porusza się podobnie jak chomik dżungarski, lecz jest bardziej zwinny, ma większy temperament, czasami bywa bardzo nerwowy. Z chomików trzymanych w domu najmniej chyba nadaje się do głaskania, lecz obserwowanie go to duża przyjemność. Na wolności jest przystosowany do życia na piaszczystych pustyniach Azji Środkowej , gdzie jego piaskowe futerko stanowi doskonały kamuflaż, a duża sprawność ruchowa i szybkość ułatwiają mu ucieczkę przed wrogami na terenach nieosłoniętych. Nie kopie rozbudowanego systemu nor, jak robią to jego kuzyni. Wygrzebuje sobie wąski otwór w wydmie i tuż za nim buduje swą sypialnię. Chomik Roborowskieg ze względu na swój niespokojny temperament i kruchą budowę ciała nie nadaje się do głaskania ani do trzymania na rękach, można go jednak obserwować i od czasu do czasu leciutko go pogłaskać w jego klatce.

UWAGA !!! niektóre samce bywają agresywne wobec innych samców - takiego osobnika można trzymać tylko z samicą albo oddzielnie.

Chomik chiński

Karłowaty chomik zamieszkujący Azję. Jest on bardzo podobny do chomika syryjskiego. Różni się od chomika syryjskiego czarną długą pręga, biegnącą wzdłuż grzbietu. Gatunek ten zamieszkuje rozmaite środowiska, wystrzega się jednak wysokich gór, wilgotnych podłoży a także piaskowych pustyń. Cała sylwetka oraz sposób poruszania się są u obu kuzynów bardzo podobne. Chiński chomik dochodzi do 11 cm długości, jest więc prawie o połowę mniejszy od chomika syryjskiego i waży 38-46 g. Ciało chińskiego chomika, w przeciwieństwie do innych chomików karłowatych, jest walcowate. Jak każdy chomik ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów łapy. Przednie mają 4 wykształcone palce i zredukowany kciuk, tylne mają 5 palców. Łapy są nieowłosione. Chomik ten ma najdłuższy ogon ze wszystkich chomików, który pomaga zwierzęciu we wspinaniu się, dzięki temu ryzyko, że spadnie ze stołu lub z dłoni opiekuna, jest mniejsze niż w przypadku innych chomików karłowatych.. Ogon jest również nieowłosiony. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych nocą, choć chomik chiński bywa aktywny także w godzinach dziennych. Chomiki mają dobrze wykształcony słuch i węch co rekompensuje słabszy wzrok.

Chomik europejski

Chomik europejski (łac. Cricetus cricetus) jest największym z 14 gatunków. Odżywia się głównie zbożem. Pokarm najpierw gromadzi w torbach policzkowych

a potem zanosi do nory. Na jesieni gromadzi ogromne zapasy, które konsumuje w przerwach między snem zimowym. Zaciekle broni swojej spiżarni. Chomiki są samotnikami. Przedstawiciele obu płci żyją w oddzielnych terytoriach. Jedynie w okresie rui zamieszkują razem.

Chomik europejski stał się symbolem zapobiegliwości, gdyż w niektórych norach znaleziono aż do 60 kg. zboża. Obecnie z powodu uprzemysłowienia rolnictwa (kombajny zbierają zboże bardzo dokładnie, niewiele zostawiając na polach) nie jest w stanie zgromadzić potrzebnych mu do przetrwania zimy 4 kg. Chomiki jedzą też owady, ślimaki, dżdżownice, żaby i jaszczurki, którymi odżywiają się głównie w lecie.

Samiec potrafi osiągnąć wielkość dużej świnki morskiej, samice są nieco mniejsze (przeciętna wielkość 25 cm). Umaszczenie na grzbiecie złocisto-brązowe, brzuch czarny.

W lecie głębokość nory sięga 60 cm, w zimie dochodzi do 2 m. Podziemne tunele mają do 10 m długości. Królestwo chomika składa się z sypialni, spiżarni oraz ślepych zaułków, które służą jako toalety. Naturalnym wrogiem chomika są ptaki drapieżne, lis i borsuk. W obliczu niebezpieczeństwa chomik ucieka do nory za pomocą jednego z wielu założonych w tym celu pionowych wejść.

Chomik europejski nigdy nie został udomowiony. Wręcz przeciwnie rolnicy widzieli w nim zawsze wroga i bezwzględnie prześladowali. Obecnie chomik europejski należy do gatunków zagrożonych wymarciem i został umieszczony na liście zwierząt chronionych.

Chomik campbella

Chomik Campbella (Phodopus sungorus campbelli) zwany jest czasami w Polsce mandżurkiem , jest wschodni kuzynem chomika dżungarskiego. Żyje na terenach półpustynnych i stepach. Ma on czarną pręgę na grzbiecie, lecz na jego futerku brak jest bocznych plam. Piaskowy odcień jego futerka jest przystosowany do otoczenia a zimie odcień jego umaszczenia nie zmienia się. Chomiki Campbella często pojawiają się w odmianie albinotycznej, tj. białej z czerwonymi oczami, ale zdarzają się również osobniki żółte z czerwonymi oczami (argente). Jeżeli chodzi o oswajanie to tylko samce chomików Campbella łatwo się oswajają i dają traktować jak chomiki dżungarskie. Jednak zawsze pozostaje w nich skłonność do agresji i czupurności. Samice Campbella natomiast zawsze są konfliktowe i często gryzą swego opiekuna. Tak więc najlepiej jest ograniczyć kontakt z tymi chomikami do obserwowania ich biologii. Ponieważ trzyma się je w parach, można śledzić ich interesujące zachowania, wzajemne stosunki i życie rodzinne itd.

Szczury

Odmiany barwne

Szczury spotykane są w wielu odmianach barwnych, np. cynamonowej, himalajskiej, niebieskiej, czekoladowej, bursztynowej, płowej, syjamskiej oraz bardziej popularnych: białej, czarnej, beżowej czy aguti. Niektóre barwy są jednolite lub stanowiš jedynie wzór na tle innego ubarwienia. Najpopularniejszym wzorem jest tzw. kaptur - zwierzę wyglšda jakby miało założony na głowę barwny kaptur, podczas gdy pozostałe częœci ciała są jednolicie białe. Innym często spotykanym wzorem są białe kończyny oraz brzuch. Wiele barw i wzorów występuje zarówno u szczurów normalnowłosych, jak i tzw. reksów. Istnieją także szczury bezwłose, które mogą być różowe lub ciemnocieliste, różnookie (tęczówki w obydwu oczach są odmiennie zabarwione) oraz tzw. dumbo, z dużymi uszami położonymi po bokach głowy. Dla ludzi, którzy nie lubią szczurzych ogonów, wyhodowano odmianę bezogonową (tzw. manx). Bardzo ważne jest, by nie dopuœcić do ich przegrzania, gdyż to właśœnie ogon jest termoregulatorem szczura. Sklepy zoologiczne zaczynają sprzedawać coraz więcej ciekawych i niezwykłych odmian, jednak z reguły są one dostępne jedynie poprzez zrzeszonych w klubach hodowców.

Odmiany szczura domowego
Czarny
Sierœć powinna być czarna jak smoła.

Husky
Takie umaszczenie możemy spotkać od niedawna.

Kapturowy

Albinotyczny
Ich włosy są pozbawione pigmentu. Czerwonš barwę oczu nadaje im naczynia krwionoœne znajdujšce się na dnie oka. Na staroœć często œślepną

Cynamonowy

Rosyjski niebieski

Berkshire

Lilac

American Blue

Rex

Double Rex

Double Patched

Cap Stripe

Himalajski

Variegated

SkyBlue

Blaze

Chocolate
Odmiana ta pojawiła się stosunkowo wczeœnie, została opisana po raz pierwszy ok. 1915 r, ale popularnoœć zyskała dopiero w latach 80. XX wieku.

Odd Eyed

Dumbo
Ich nazwa wzięła się od imienia postaci Walta Disneya. Charakteryzuje się dużymi, zaokršglonymi, nisko osadzonymi uszami. Zostały wyhodowane w USA W 1991 roku z linii zwykłych szczurów hodowlanych. Są łagodniejsze i spokojniejsze od innych odmian.

Aguti
Umaszczenie zbliżone do naturalnego. Włosy mają inny kolor przy skórze, a inny na wierzchu.

Bezwłosy
Zwane również Sfinksami, zostały po raz pierwszy opisane w USA w latach 30. XX wieku, ale nie są popularne.

Arvicanthus niloticus
Są trudniejsze w hodowli od szczura wędrownego i sš bardziej niszczycielskie. Są również agresywniejsze i niepokojone mogą ugryŸć.